Stajda günler çok yoğun ve bir o kadarda hızlı geçiyor. Eve geç geliyor ve çok yorgun oluyorum. Ama bu yoğunluğun bana katkısı çok fazla… Özellikle bir işin pratik metodunu öğrendiğimde kendimi iyi hissediyorum. Yapmak istediğim çok şey var çünkü ve pratiklik zamandan tasarruf etmemi sağlayacak bana. Zahmetsiz rahmet olmadığını da her geçen gün daha iyi anlıyorum. Kuşkusuz verilen emeğin karşılığını herkes alıyor.
Okuldayken ya da kendim için çizim yaptığımda bazı çizgileri gözden kaçırabiliyordum. Örneğin; fermuar çizgisi, pens çizgisi veya dikiş çizgisi gibi… Artistik çizimde bu tip es geçmeler olabilir ancak bir kurum için yapılan çizimde mutlaka her detayı olmalıdır. Yoksa kalıp ustası kalıbı yanlış çıkarabilir ve makineci de yanlış dikebilir. Tasarlanan ile nihayete eren kıyafet arasında farklar olmamalı.
Diane Kruger’in Marchesa tasarımlı elbisesinin dikiş detayı da bana nasıl dikildiği sorusunu sordurttu. Özel bir ismi olabilir bu tekniğin fakat ben bilmiyorum. Ama daha öncede görmüş ve detayını kaydetmiştim. Sepet örgüsüne benziyor. Adı sepet örgüsü de olabilir.
Dikimi çok dikkat ve zahmet ister diye düşünüyorum. Kumaş parçaları birbiri ardınca ve belli bir yörünge izlenerek geçirilmiş. Tabi öncesin de kalıbı çıkarılıp bu sepet örgüsü kalıba uyarlanmış. En dikkat isteyen tarafı da bu kısmı zaten.Çünkü model uygulama olmaksızın baz kalıp üzerine kumaş geçişleri oturtulmuş. Muhtemelen iç kısımda bu kumaşları tela gibi bir malzemeye yapıştırmış ve gizli dikişler kullanmışlardır.
